Zagrożenie dla Polski ze strony Białorusi

Porównanie potencjałów Polski i Białorusi

RP - 38,5 mln obywateli, Białoruś - 8,5 mln obywateli. PKB RP 525 mld, Białoruś 72 mld USD. Białoruś ma więc w teoretycznie prawie 4-krotnie mniejsze zasoby strategiczne i mobilizacyjne od Polski. Mogłoby się więc wydawać, że nie stanowi ona poważnego przeciwnika. Jest to jednak błędne myślenie. Białoruś posiada znaczne zasoby przeszkolonej rezerwy w siłach lądowych (służba nadal jest poborowa). U nas to około 25-30 tys. NSR. Dodatkowo Białoruś graniczy z FR oraz ma bardzo blisko do Obwodu Kaliningradzkiego. W przypadku konfliktu zbrojnego ma codzienny i nieograniczony dostęp do zasobów Wielkiego Brata. Polska graniczy natomiast od południa z Czechami, Słowakami oraz ma blisko do Węgrów, którzy prowadzą jawną politykę pro-rosyjską.

Potencjał obronny Białorusi

Wojska Lądowe

Struktura Wojsk Lądowych charakteryzuje się dużą ilością brygad. Nie wszystkie jednak należy uwzględniać w perspektywie ewentualnego konfliktu. Wiele z nich nie posiada odpowiedniego wyposażenia, uzbrojenia oraz przygotowania wojskowego. Niektóre mają charakter baz składowych dla zaplecza technicznego Sił Zbrojnych. Najważniejszymi brygadami są m.in. 38 i 103 mobilna Brygada Specnazu, 5 stacjonarna Brygada ulokowana w miejscowości Marina Gorka, 120. w Mińsku, 11. ze Słonimia i 6. Brygada Zmechanizowana z Grodna. Ponadto, ważnymi jednostkami są 336. Brygada Artylerii Rakietowej, 231. Brygada Artylerii z Borowki, 111. Brygada Artylerii z Brześcia oraz 62. Brygada Przeciwlotnicza z Grodna.

Uzbrojenie Wojsk Lądowych obejmuje (dane z 2010 r.):

• 1586 czołgów podstawowych, w tym 92 T-80, 1465 T-72 i 29 T-55; 1588 wozów bojowych piechoty, w tym 154 BMD-1, 109 BMP-1, 1164 BMP-2 czy 161 BRM;
• 916 transporterów opancerzonych, w tym 22 BTR-D, 66 MT-LB, 188 BTR-60, 446 BTR-70, 194 BTR-80;
• 1499 zestawów artyleryjskich, a wśród nich:
- 578 samobieżnych, w tym 246 kalibru 122mm (2S1),296 kalibru 152mm (13 sztuk
2S19, 163 sztuki 2S3 i 120 sztuk 2S5) oraz 36 sztuk kalibru 203mm typu 2S7;
- 452 ciągnione, a w tym 202 kalibru 122mm typu D-30 i 250 kalibru 152mm (50 typu 2A36, 136 typu 2A65, 58 typu D-20 oraz 6 typu M-1943);
- 54 moździerze samobieżne typu 2S9, kalibru 120mm;
- 77 moździerzy 2S12 kalibru 120mm;
- 338 wieloprowadnicowe samobieżne wyrzutnie rakiet, przy czym 213 wystrzeliwuje pociski kalibru 122mm (5 typu 9P138 oraz 208 sztuk BM-21), 1 sztuka BM-13 kalibru 132mm, 84 kalibru 220mm typu 9P140 oraz 40 kalibru 300mm typu 9A52 Smiercz;
• 480 zestawów przeciwpancernych różnego rodzaju (AT-4 9K11, AT-5 9K111, AT-6 9K114 i AT-7 9K115), spośród których część zainstalowano na pojazdach;
• 350 zestawów przeciwlotniczych (SA-8, SA-11, SA-12A, SA-12B, SA-13);
• 96 zestawów rakiet taktycznych (36 typu SS-21 i 60 typu Scud).
• 2 zestawy kompleksu rakietowego typu 9K332 Tor-M2

Siły Powietrzne i Wojska Obrony Przeciwlotniczej

Podobnie jak Wojska Lądowe, Siły Powietrzne i Wojska Obrony Przeciwlotniczej prezentowane są z uwypukleniem ich liczebności, zarówno w zakresie jednostek operacyjnych, jak też uzbrojenia. Głównymi oddziałami są: 61. Jednostka Myśliwska w Baranowiczach, 927 jednostka w Berezie i 206. Baza lotnictwa szturmowego z Lidy. Ponadto strategicznymi jednostkami są: 181. Baza śmigłowców bojowych w Zaślimowicach, 116. Baza lotnictwa bombowo-rozpoznawczego w Ross i 50. Baza lotnictwa w Maczuliszcz.

Uzbrojenie Sił Powietrznych i Obrony Przeciwlotniczej to (dane z 2010 r.):

• 175 samolotów bojowych różnego przeznaczenia (23 Su-27P i Su-27UB, 35 Su-24MK i Su-24MR, 41 MiG-29S i MiG-29UB oraz 6 Su-25 i Su-25UB);
• 27 samolotów transportowych (3 sztuki An-12, 1 sztuka An-24, 6 An-26, 4 Ił-76 i 12 cywilnych Ił-76, które mogą również zostać użyte w celach militarnych oraz 1 sztuka Tu-134);
• Samoloty treningowe L-39;
• 50 śmigłowców bojowych Mi-24;
• 8 śmigłowców rozpoznawczych Mi-24K;
• 180 śmigłowców wsparcia (14 Mi-26, 29 Mi-6, 12 Mi-24R i 125 Mi-8);
• 175 przeciwlotniczych zestawów rakietowych, w tym SA-3, SA-5 i SA-10.

Białoruś - satelita Rosji

Białoruś nie jest niezależnym państwem. Media pisały niedawno, że Białoruś otrzyma nieodpłatnie od Rosji systemy przeciwlotnicze S-300, ale to nie do końca jest prawda. To że "Białoruś otrzyma" S-300 jest taką samą prawdą jak to że Rosja nie jest stroną w konflikcie w Donbasie. Będą to S-300 obsługiwane przez rosyjskich żołnierzy a ich przebywanie siłą wymuszone przez Kreml. To wszystko powoduje, że dyslokacja S-300 sprowadza potencjalny konflikt zbrojny do parteru - walki sił lądowych i tu jest cała słabość RP - 47 tys. żołnierzy sił lądowych bez przeszkolonych rezerw.

Rosjanie rządzą na Białorusi

Na terenie kraju zlokalizowane są obiekty wojskowe, będące pod bezpośrednim zwierzchnictwem Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Są to:
- Centrum Łączności Marynarki Wojennej w Wilejce – podległe dowództwu Floty Bałtyckiej FR
- W pobliży miasta Hancewicze umiejscowiony jest element systemu dowodzenia siłami morskimi

Struktura Wojsk Lądowych charakteryzuje się dużą ilością brygad. Nie wszystkie jednak należy uwzględniać w perspektywie ewentualnego konfliktu. Wiele z nich nie posiada odpowiedniego wyposażenia, uzbrojenia oraz przygotowania wojskowego. Niektóre mają charakter baz składowych dla zaplecza technicznego Sił Zbrojnych.

Ścisłe powiązanie Mińska z Kremlem

- prowadzi poniekąd do braku samodzielności Sił Narodowych Białorusi. Wspólna współpraca w ramach WNP i Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym pozwoliło oddziałom rosyjskim na swobodne poruszanie się po terytorium białoruskim. Część zachowanej autonomii w sferze wojskowości pozwala Białorusi angażować się w przygotowywanie projektów obrony przeciwlotniczej w ramach WNP, współtworzyć systemy uprzedzania przed atakiem rakietowym z powietrza i obserwacji przestrzeni kosmicznej oraz uczestniczyć w działaniach antyterrorystycznych.

Plan rozbudowy i rozwoju białoruskich sił zbrojnych

Białoruś realizuje obecnie zakrojony na szeroką skalę plan rozbudowy i rozwoju Narodowych Sił Zbrojnych na lata 2011 – 2015. Modernizacja zakłada przede wszystkim intensyfikację i wzrost znaczenia edukacji wojskowej, plany rozbudowy zaplecza technicznego, zwiększoną regularność ćwiczeń operacyjnych oraz restrukturyzację i optymalizację formacji Sił Zbrojnych.

Informacja o tym, że baza rosyjskich myśliwców miałaby zostać umieszczona na Białorusi, by uzupełnić zdolności bojowe sił powietrznych tego kraju, po raz pierwszy pojawiła się w grudniu 2012 r. Ze względu na coraz częstsze wypadki i koniec resursu Białorusini wycofali ze służby Su-27 oraz bombowce Su-24 (50–60 samolotów). Według rosyjskich planów, na Białorusi znajdą się najprawdopodobniej myśliwce Su-30, przenoszące także bomby i rakiety powietrze–ziemia. Pułk rosyjskich myśliwców najpewniej zostanie umieszczony pod Baranowiczami, gdzie jest 61 Baza Sił Powietrznych Białorusi i gdzie wcześniej stacjonowały Su-27. Rosja planuje też utworzenie na Białorusi dowództwa lotniczego i rozpoczęcie wspólnych dyżurów bojowych nad tym krajem (obecnie pełnią je tylko Białorusini). W ramach uzupełnień w 2015 r. Białoruś otrzyma też od Rosji cztery samoloty szkolno-bojowe Jak-130. Aby zwiększyć potencjał obrony powietrznej Rosjanie zamierzają dostarczyć Białorusi cztery dywizjony S-300. Natomiast armia białoruska podczas trwających targów Milex 2014 w Mińsku kupiła trzy baterie rakiet Tor-M2.

Rosyjskie siły ofensywne na Białorusi

Baza myśliwców jest pierwszą rosyjską jednostką o zdolnościach ofensywnych na terenie Białorusi. Jest to uważane za odpowiedź na rozszerzenie współpracy wojskowej między Polską a USA (w ramach Aviation Detachment) oraz na przedłużenie misji Air Policing w państwach bałtyckich.

W paradzie z okazji 70 rocznicy wyzwolenia Białorusi w 2014-m roku wzięły udział m. in. rosyjskie wyrzutnie rakiet balistycznych Iskander-M i przeciwlotniczych S-400 „Triumf”, oraz bombowiec strategiczny Tu-160, które po jej zakończeniu w większości pozostały w tym kraju w dyspozycji dowództwa rosyjskiego.

Zacieśnia się też współpraca przemysłu zbrojeniowego obu państw

Białoruś dostarcza Rosji m.in. urządzenia nawigacyjne, środki łączności satelitarnej, systemy antenowe, radiostacje, przenośne i stacjonarne systemy komputerowe, systemy automatyki, oprogramowanie oraz sprzęt optyczny. Mińska Fabryka Ciągników Kołowych (MZKT) jest jedynym producentem samochodowych platform dla mobilnych międzykontynentalnych rakiet balistycznych Topol-M i RS-24 Jars. Zakłady Peleng są wyłącznym dostawcą systemów kierowania ogniem dla podstawowego rosyjskiego czołgu T-90S oraz perspektywicznego bojowego wozu wsparcia czołgów (BMPT). Za pośrednictwem central handlu uzbrojeniem – Biełtecheksportu i Rosoboroneksportu – Peleng uczestniczy w modernizacji systemów kierowania ogniem dla radzieckiej broni pancernej, która jest w wyposażeniu armii wielu państw.

Zainteresowanie Rosji wzbudza firma Tetraedr oraz witebskie biuro konstruktorskie Display. Tetraedr jest producentem rakietowych systemów obrony powietrznej, stacji radiolokacyjnych i imitatorów celów powietrznych, Display zaś wytwarza wojskowe monitory i komputery, a także zautomatyzowany zdalnie kierowany kompleks obserwacyjno-ogniowy Adunok, umieszczony na podwoziu rosyjskiego samochodu opancerzonego Tigr. Innymi ważnymi zakładami produkującymi sprzęt dla armii obu krajów są Integrał i Horyzont. Ten pierwszy produkuje półprzewodniki i mikroukłady wykorzystywane m.in. w broni nuklearnej, a Horyzont wytwarza wyświetlacze najnowszej generacji. Natomiast przedsiębiorstwo Ekran dostarcza systemy sterowania i nawigacji dla samolotów Su-27UB, Su-30 oraz Su-33.

Rosjanie od kilku lat chcą kupić większość białoruskich przedsiębiorstw branży zbrojeniowej

W ten sposób zwiększyliby potencjał produkcyjny swojego przemysłu zbrojeniowego. Rosjanom szczególnie zależałoby na MZKT. Jego wykupieniem jest zainteresowana Fabryka Samochodów GAZ z Niżnego Nowogrodu. Ostatnio coraz częściej mówi się również o sprzedaży Integrału firmie Ruselectronics. Trzeba podkreślić, że białoruski przemysł zbrojeniowy jest uzależniony od zamówień na potrzeby przemysłu obronnego i sił zbrojnych Rosji, gdyż poza nielicznymi wyjątkami nie wytwarza kompletnego uzbrojenia, a jedynie komponenty i części.

Doktryna wojenna Białorusi

W dokumentach doktrynalnych Białorusi widoczny jest wyraźnie sentyment do czasów zimnej wojny, czego najlepszym przykładem jest subiektywne odczucie zagrożenia ze strony państw wysokorozwiniętych oraz korporacji transnarodowych. Podkreśla się również dążenie wielu państw do zapewniania sobie dominującej roli w kształtowaniu globalnego bezpieczeństwa bez uwzględnienia wszystkich podmiotów stosunków międzynarodowych.

Mińsk wyraźnie akcentuję agresywną w ostatnich latach politykę USA oraz NATO , które w ocenie decydentów nabierają ekspansjonistycznego charakteru i demonstrują groźbę użycia siły również poza obszarem własnych interesów.

Zagrożenie dla Polski

Wszystkie te wymienione aspekty białoruskiej wojskowości wskazują na ścisłą integrację militarną Białorusi i Rosji pod przewodnictwem Kremla, co wzmaga znacznie zagrożenie dla Polski ze strony Federacji Rosyjskiej.

źródła:

Mind Service

SpicyTricks

Páginas

Hot Topics

niedziela, 8 marca 2015