Wymiar bluźnierstwa
W opracowaniu tym zostanie przedstawiona koncepcja reprezentowana przez Walida Shoebata. Jest to alternatywne ujęcie „liczby zwierzęcia”, widziane oczami człowieka pochodzącego z Bliskiego Wschodu, byłego muzułmanina, a obecnie chrześcijanina, podążającego za Jezusem.
W Księdze Objawienia, w rozdziale 13, apostoł Jan pisze:
(18) Tu potrzebna jest mądrość. Kto ma rozum, niech obliczy liczbę zwierzęcia; jest to bowiem liczba człowieka. A liczba jego jest sześćset sześćdziesiąt sześć.
Znaczenie liczby „666” od wieków zajmowało umysły wielu chrześcijan. Wokół tej liczby narosło wiele mitów i domysłów.
Niektórzy bibliści twierdzą, że liczba 666 reprezentuje pełnię upadłej oraz zbuntowanej ludzkości.
Problem z tym twierdzeniem jest taki, że za tą liczbą kryje się coś bluźnierczego, i wyjaśnienia takiego typu są bezwartościowe jako środek do identyfikacji Antychrysta.
Najbardziej popularną metodą stosowaną w celu identyfikacji „liczby zwierzęcia” było użycie hebrajskiej numerologii – gematrii.
Ogólnie mówiąc gematria polega na przekształcaniu słów na liczby. W hebrajskim alfabecie każda litera posiada numeryczną wartość. Poprzez przypisanie liczby do każdej litery występującej w danym słowie a następnie zsumowanie ich otrzymujemy wynik, który jest numeryczną wartością danego słowa.
W języku greckim, podobnie jak w hebrajskim, litery alfabetu posiadają numeryczną wartość. W ten sposób ta sama metoda może być zastosowana.
Jednakże istnieje wiele wątpliwości odnośnie tego, czy gematria jest rzeczywiście tą metodą, której użycie sugerowałaby nam Biblia.
Przede wszystkim, zauważmy, że gematria jest związana z judaistycznym mistycyzmem – kabałą. Jednakże kabała jest kwalifikowana jako praktyka okultystyczna poprzez chrześcijan oraz żydów mesjańskich.
Poza tym, zastosowanie tej metody wiąże się z szeregiem problemów natury metodologicznej.
Nie mamy pewności czy gematria powinna być stosowana w języku hebrajskim czy może w języku greckim, w którym Księga Objawienia została napisana. Z tego względu, że w języku hebrajskim nie występują samogłoski, przekładanie obcych imion na ten język może być dosyć problematyczne.
Istnieje szereg innych problemów związanych ze stosowaniem tej metody, których omówienie tutaj pominiemy.
Warto podkreślić to, że w rezultacie stosowania gematrii „stworzono” niezliczone ilości antychrystów. Począwszy od rzymskich cesarzy do sławnych polityków w czasach współczesnych.
666 czy może 616?
W 1897 roku w egipskiej miejscowości Oksyrynchos, archeolodzy dokonali odkrycia wielkiej ilości starożytnych papirusów pochodzących z okresu od I w. p.n.e. do X n.e. Wśród znalezionych papirusów były fragmenty Księgi Objawienia z III i IV wieku. Co jest interesujące w kontekście podjętych tutaj rozważaniach w zachowanych fragmentach 13-ty rozdział Księgi Objawienia zamiast liczby 666 zawiera liczbę 616.
Walid Shoebat zwraca uwagę na to, że również Ireneusz, jeden z Ojców Kościoła, żyjący w II wieku po Chrystusie, był świadomy istnienia różnić w zapisie liczby bestii w dostępnych mu manuskryptach Księgi Objawienia. Ireneusz tłumaczył te rozbieżności jako skutek błędów kopistów.
Poza tym znany jest, co najmniej jeden manuskrypt, gdzie występuje liczna 665 zamiast 666 czy 616.[1]
W rękopisie Księgi Objawienia, stanowiącej cześć Kodeksu Watykańskiego [2], owe trzy symbole interpretowane zwykle jako greckie litery Chi Xi Stigma, przedstawione są w formie, która, jak zauważa Walid Shoebat, przypomina arabskie litery.
Walid Shoebat pisze:
„Jak tylko zacząłem analizować grecki tekst Księgi Objawienia ze starych manuskryptów, od razu zauważyłem, że greckie litery (Chi Xi Stigma), które zazwyczaj były tłumaczone jako liczba 666 bardzo przypominają popularne islamskie wyznanie wiary – Bismallah, napisane po arabsku. Bismallah dosłownie oznacza „W imię Allacha”, któremu towarzyszy symbol skrzyżowanych mieczy, który jest używany powszechnie w świecie muzułmańskim na oznaczenie islamu”. [3]
W języku arabskim, podobnie jak w hebrajskim, czytamy od prawej do lewej strony, czyli na odwrót, w porównaniu z językiem polskim. Czytając od prawej strony, przedstawione powyżej symbole w języku arabskim oznaczają:
– pierwszy symbol: „Bismi” znaczy „Imię”;
– drugi symbol: „IIah”, znaczy „Allach”;
Oba te symbole w połączeniu znaczą „W imię Allacha”.
– trzeci symbol to dwa miecze, powszechnie występujące na islamskich flagach czy emblematach.
Powstaje pytanie, czy jest możliwe, że to, co kopiści uważali za greckie litery, było w rzeczywistości sekwencją obcych symboli lub znaków?
Czy istnieje możliwość, że apostoł Jan próbował wiernie odtworzyć, to, co ukazał mu Bóg, a co w rzeczywistości było arabski słowami?
Jeżeli te przypuszczenia są prawdziwe, tłumaczyłoby rozbieżności w różnych manuskryptach. Kopiści stojąc w obliczu owych znaków próbowali je odczytywać zakładając, że są to litery w języku greckim.
Moglibyśmy wysunąć zarzut, że interpretacja znamienia zwierzęcia jako arabskich symboli jest niezgodna z tekstem, gdyż Jan pisze o „liczbie zwierzęcia” oraz sugeruje, że można tą liczbę „obliczyć”.
Walid Shoebat argumentuje, że greckie słowo psephizo przetłumaczone w wersecie 18 jako „obliczyć”, może również oznaczać oszacować, zdecydować, czy zidentyfikować.
Podobnie greckie słowo arithmos przetłumaczone jako „liczba” może również oznaczać mnóstwo, w znaczeniu rzeszy ludzi.
Zakładając to alternatywne znaczenie słów „obliczyć” oraz „liczba” w wersecie 18 zamiast „obliczyć liczbę zwierzęcia” mielibyśmy „zidentyfikować tłum zwierzęcia”, w sensie rzeszy jego wyznawców.
Natomiast słowa: „A liczba jego jest sześćset sześćdziesiąt sześć”, występowałaby w znaczeniu: „a rzesza jego wyznawców może być zidentyfikowana przez ‘W imieniu Allacha oraz dwa miecze (dżihad)’”.
Przyjmując to alternatywne podejście do Księgi Objawienia, widzimy, że „liczba zwierzęcia” jest ściśle związana z Islamem, jako głównym wyrazem ducha antychrysta. Jeżeli to podejście jest prawdziwe, Antychryst będzie islamskim kalifem, Mahdim, który podejmie się ostatecznej próby poddania całego świata pod panowanie Islamu.
Przypisy:
[1] www.csad.ox.ac.uk/POxy/beast616.htm
[2] Kodeks Watykański jest zbiorem rękopisów Starego i Nowego Testamentu datowanym na IV wiek po Chrystusie. Księga Objawienia z tamtego okresu nie zachowała się. Dołączony do Kodeksu Watykańskiego rękopis Księgi Objawienia pochodzi najprawdopodobniej dopiero z XV wieku.
[3] Walid Shoebat, Joel Richardson, God’s War on Terror, s. 369.
Autor: Natan P
0 komentarze:
Prześlij komentarz