"W Zmartwychwstaniu dokonał się przeskok ontologiczny dotyczący bytu jako takiego, zaingurowany został wymiar , który dotyczy nas wszystkich i który stworzył dla nas wszystkich nowy obszar życia - bycia razem z Bogiem" - napisał Benedykt XVI.
Teologia katolicka jest trochę uboga w pojęcia w tym względzie, dlatego dobrze, że możemy na ten "nowy obszar życia - bycia z Bogiem" spojrzeć z perspektywy prawosławia, które jakże trafnie opisuje tą transcendentną rzeczywistość nowego wymiaru bycia chrześcijaninem jako "przebóstwienie".
Zostaliśmy nazwani przez Ojca i rzeczywiście jesteśmy dziećmi Bożymi, a choć jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy, to przecież — powiada Pismo — „wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest” (1J 3,2).
Stanie się to w nowej rzeczywistości, w jakiej znajdzie się chrześcijanin, czyli naśladowca Chrystusa. Tą rzeczywistość Jezus nazwał "Królestwem Bożym".
Jezus zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; i nie powiedzą: Oto tu jest albo: Tam. Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest.
Zatem wiemy, że "Królestwo Boga jest wśród nas". Ale czemu nie w nas?
Dlaczego ludzie tak bardzo boją się królowania Boga; w ich sercach, w ich rodzinach - w ich życiu? Pozornie odpowiedź jest prosta: bo nie znają Boga - bo nie doświadczyli Jego obecności.
„Trzeba obudzić pragnienie oglądania Jezusa” – powiedział bp Andrzej Czaja podczas czuwania młodych w Opolu-Szczepanowicach w ramach obchodów XXX Światowych Dni Młodzieży. „Nie zrealizujemy tego jednak bez wiary. Serce musi być otwarte na Jezusa, bo ludzkimi oczami można Go nie zobaczyć. Tylko czystym sercem można oglądać Boga!”
Jest tylko jedna droga do "czystego serca" - nawrócenie.
Nawróćcie się! Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy zginiecie - powiada Pismo. Na określenie tego nawrócenia Ewangelie używają najczęściej słowa „metanoein” (nawrócić się, pokutować, opamiętać się). Słowo to oznacza zmianę sposobu myślenia, opinii lub idei.
Drugą stroną tego odwrócenia się od zła jest posłuszeństwo słowu Jezusa, przyznanie się do Niego i naśladowanie Go (Mt 10, 32). Jest to przejście od panowania grzechu pod władzę Jezusa. Nawrócenie tylko wtedy jest całkowite i właściwe, jeśli obejmuje całego człowieka i całe jego życie. Wzorem ewangelicznego nawrócenia jest Zacheusz (Łk 19, 8-10). Współczesny człowiek nie uwierzy w Królowanie Boga w świecie, jeśli nie zobaczy go w człowieku, uczniu Jezusa.
Jezusowe rozumienie królestwa Bożego jest mistyczne. To przestrzeń udzielania się łaski Boga w Jezusie Chrystusie, przestrzeń relacji między ludźmi, którzy żyją wedle błogosławieństw, czyniąc pokój. Królestwo Boże urzeczywistnia się w wolności ducha, którą uosabiał najlepiej Jezus Chrystus. Ale też wówczas, gdy Jezusa Chrystusa nie ma w widzialnej postaci, to królestwo Boże jest skoncentrowane na Jego obecności poprzez Eucharystię, poprzez modlitwę, poprzez każdy dobry odruch ludzkiego serca, poprzez kwestionowanie naszej inercji i rutyny.
Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie, a jednak jest już dostrzegalne wśród nas. Na czym polega ta paradoksalna niedostrzegalność i dostrzegalność królestwa Bożego? Żeby dostrzec królestwo Boże, które jest rzeczywistością mistyczną, duchową, trzeba żyć w Duchu Świętym, w otwartości na łaskę Boga.
Ojcowie Kościoła — a za nimi teologia wschodnia — słusznie zwrócili uwagę, że zbawienie człowieka polega nie tylko na wybawieniu od grzechu czy zła, ale przede wszystkim na uczestnictwie w naturze Bożej.
Przebóstwienie (gr. theosis (θέωσης), theopoiesis) − to pojęcie występujące w prawosławnej teologii apofatycznej; określa dobrowolne dopuszczenie człowieka przez Boga do współudziału w Jego życiu i boskiej naturze drogą pewnego uczestnictwa przez podobieństwo.
Przebóstwienie stanowi dzięki Chrystusowi przeznaczenie i cel ludzkiej egzystencji. Bóg stał się człowiekiem, aby człowiek stał się Bogiem.
źródła:
Teologia katolicka jest trochę uboga w pojęcia w tym względzie, dlatego dobrze, że możemy na ten "nowy obszar życia - bycia z Bogiem" spojrzeć z perspektywy prawosławia, które jakże trafnie opisuje tą transcendentną rzeczywistość nowego wymiaru bycia chrześcijaninem jako "przebóstwienie".
Zostaliśmy nazwani przez Ojca i rzeczywiście jesteśmy dziećmi Bożymi, a choć jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy, to przecież — powiada Pismo — „wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest” (1J 3,2).
Stanie się to w nowej rzeczywistości, w jakiej znajdzie się chrześcijanin, czyli naśladowca Chrystusa. Tą rzeczywistość Jezus nazwał "Królestwem Bożym".
Jezus zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; i nie powiedzą: Oto tu jest albo: Tam. Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest.
Zatem wiemy, że "Królestwo Boga jest wśród nas". Ale czemu nie w nas?
Dlaczego ludzie tak bardzo boją się królowania Boga; w ich sercach, w ich rodzinach - w ich życiu? Pozornie odpowiedź jest prosta: bo nie znają Boga - bo nie doświadczyli Jego obecności.
„Trzeba obudzić pragnienie oglądania Jezusa” – powiedział bp Andrzej Czaja podczas czuwania młodych w Opolu-Szczepanowicach w ramach obchodów XXX Światowych Dni Młodzieży. „Nie zrealizujemy tego jednak bez wiary. Serce musi być otwarte na Jezusa, bo ludzkimi oczami można Go nie zobaczyć. Tylko czystym sercem można oglądać Boga!”
Jest tylko jedna droga do "czystego serca" - nawrócenie.
Nawróćcie się! Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy zginiecie - powiada Pismo. Na określenie tego nawrócenia Ewangelie używają najczęściej słowa „metanoein” (nawrócić się, pokutować, opamiętać się). Słowo to oznacza zmianę sposobu myślenia, opinii lub idei.
Drugą stroną tego odwrócenia się od zła jest posłuszeństwo słowu Jezusa, przyznanie się do Niego i naśladowanie Go (Mt 10, 32). Jest to przejście od panowania grzechu pod władzę Jezusa. Nawrócenie tylko wtedy jest całkowite i właściwe, jeśli obejmuje całego człowieka i całe jego życie. Wzorem ewangelicznego nawrócenia jest Zacheusz (Łk 19, 8-10). Współczesny człowiek nie uwierzy w Królowanie Boga w świecie, jeśli nie zobaczy go w człowieku, uczniu Jezusa.
Jezusowe rozumienie królestwa Bożego jest mistyczne. To przestrzeń udzielania się łaski Boga w Jezusie Chrystusie, przestrzeń relacji między ludźmi, którzy żyją wedle błogosławieństw, czyniąc pokój. Królestwo Boże urzeczywistnia się w wolności ducha, którą uosabiał najlepiej Jezus Chrystus. Ale też wówczas, gdy Jezusa Chrystusa nie ma w widzialnej postaci, to królestwo Boże jest skoncentrowane na Jego obecności poprzez Eucharystię, poprzez modlitwę, poprzez każdy dobry odruch ludzkiego serca, poprzez kwestionowanie naszej inercji i rutyny.
Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie, a jednak jest już dostrzegalne wśród nas. Na czym polega ta paradoksalna niedostrzegalność i dostrzegalność królestwa Bożego? Żeby dostrzec królestwo Boże, które jest rzeczywistością mistyczną, duchową, trzeba żyć w Duchu Świętym, w otwartości na łaskę Boga.
Ojcowie Kościoła — a za nimi teologia wschodnia — słusznie zwrócili uwagę, że zbawienie człowieka polega nie tylko na wybawieniu od grzechu czy zła, ale przede wszystkim na uczestnictwie w naturze Bożej.
Przebóstwienie (gr. theosis (θέωσης), theopoiesis) − to pojęcie występujące w prawosławnej teologii apofatycznej; określa dobrowolne dopuszczenie człowieka przez Boga do współudziału w Jego życiu i boskiej naturze drogą pewnego uczestnictwa przez podobieństwo.
Przebóstwienie stanowi dzięki Chrystusowi przeznaczenie i cel ludzkiej egzystencji. Bóg stał się człowiekiem, aby człowiek stał się Bogiem.
źródła:
- http://autodafe.salon24.pl/771449,zmartwychwstanie-jezusa-z-nazaretu
- http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/sz_przebostwienie-2015.html
- http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/sz_bogczlowiekiem-bk2014.html
- http://niedziela.pl/artykul/19757/nd/Jezus-glosi-Krolestwo-Boze-i-wzywa-do
- http://portal.tezeusz.pl/blog/krolestwo-boze-dostrzec-niedostrzegalne/
- https://ekai.pl/bp-czaja-do-mlodych-tylko-czystym-sercem-mozna-ogladac-boga/
Posty
