Gdyby Rosjanie byli czyści... - czyli polsko-rosyjskie pojednanie efektem militarnego zaangażowania Sojuszu na wschodniej flance.

Spójrzmy na fakty:

1. W 2008 roku prezydent Rosji o stosunkach polsko-rosyjskich powiedział: "To jest prawdziwa wojna".

2. W 2009 roku odbyły się największe od II wojny światowej manewry wojskowe, z udziałem wojsk rosyjskich i białoruskich, symulujące wojnę tych państw z Polską i NATO.

3. W 2010 roku na terytorium Rosji giną Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Profesor Lech Kaczyński z Pierwszą Damą RP Panią Marią Kaczyńską. A oprócz Nich jeszcze 94 wybitnych Polaków, w tym Prezydent RP na Uchodźstwie, Prezes Instytutu Pamięci Narodowej, Prezes Narodowego Banku Polskiego, wszyscy najwyżsi dowódcy Sił Zbrojnych RP i NATO.

4. Po tragedii smoleńskiej mają miejsce skandaliczne zachowania, jak okradanie zmarłych z kart płatniczych, niszczenie dowodów w sprawie, pokazywanie zmasakrowanych zwłok w internecie i wiele, wiele innych.

5. Rosja do dziś nie oddała Polsce naszej własności - wraku samolotu.

Wnioski:
-Wyciągnijcie je sami.

Gdyby Rosjanie byli czyści to sami nalegaliby na umiędzynarodowienie tego śledztwa. Niestety ich intencje nie są czyste.

Jeżeli spojrzymy na działania Rosji wobec Polski w dłuższej perspektywie łatwo zauważymy, że Rosja jest dla nas krajem wrogim i permanentnie wykazującym złą wolę.

Najbardziej dobitnie ujął to chyba naczelny rosyjski ideolog Alexander Dugin: "Rosja w swoim geopolitycznym oraz sakralno-geograficznym rozwoju nie jest zainteresowana w istnieniu niepodległego państwa polskiego w żadnej formie. Nie jest też zainteresowana istnieniem Ukrainy. Nie dlatego, że nie lubimy Polaków czy Ukraińców, ale dlatego, że takie są prawa geografii sakralnej i geopolityki".

Prezydencki minister Krzysztof Szczerski powiedział z sobotę, że prezydent Polski Andrzej Duda jest bardzo zadowolony z rezultatów szczytu NATO w Warszawie. W jego ocenie był to szczyt jedności.

— To był szczyt, o którym można powiedzieć, że sojusznicy potwierdzili, że spójność Sojuszu, wspólna strategia, wspólna odpowiedź na wszystkie zagrożenia jest możliwa i że jest to odpowiedź pełna treści – mówił prezydencki minister.

Szczerski dodał, że w Warszawie udało się znaleźć mocne odpowiedzi na wszystkie współczesne zagrożenia. — To jest niezwykła wartość tego szczytu, on potwierdził, że państwa sojusznicze znajdują wspólną odpowiedź na zagrożenia – ocenił.

Sojusz Północnoatlantycki podjął decyzje o bezprecedensowym wzmocnieniu obecności wojskowej w Europie Środkowo-Wschodniej, przekładające się na istotne zwiększenie bezpieczeństwa państw bałtyckich i Polski.

Ogłoszone przez Sekretarza Generalnego NATO ustanowienie obecności czterech batalionowych w Polsce i krajach bałtyckich grup bojowych stanowi faktyczny przełom w dotychczasowej polityce Sojuszu Północnoatlantyckiego. Oznacza to bowiem, że w wypadku potencjalnej agresji przeciwko tym krajom, siły sojusznicze będą mogły wejść do działań od razu, a nie dopiero po wprowadzeniu jednostek wzmocnienia.

Co prawda tych zakres sił może nie być w pełni wystarczający do samodzielnego odparcia ataku na dużą skalę, ale stanowią one element szerszego systemu wspólnej obrony, a mechanizmy wprowadzania wojsk wzmocnienia – włącznie ze schematami podejmowania decyzji – są ciągle udoskonalane. Jeszcze przed posiedzeniem Rady Północnoatlantyckiej szef MON Antoni Macierewicz wskazał, że na szczycie mają zostać podjęte decyzje dotyczące uaktualnienia planów ewentualnościowych.

Same batalionowe grupy bojowe w istotny sposób wzmacniają potencjał bojowy, zwłaszcza w krajach bałtyckich. A potencjalny przeciwnik musi mieć świadomość, że nie uda mu się uniknąć konfrontacji z pododdziałami z dużych, rozwiniętych państw NATO, a nie tylko z krajów Europy Środkowo-Wschodniej.

Dlatego Rosja będzie najprawdopodobniej dążyć do zmiany tych ustaleń, w znacznym stopniu utrudniających podejmowanie agresji wobec tych krajów. Przypuszczalnie będzie to podejmowane poprzez wywieranie wpływu na scenę polityczną w krajach, w których może to spowodować osłabienie środków obronnych. Już obecnie w niektórych krajach Europy Zachodniej część polityków krytykuje wdrażanie środków wzmocnienia.

Zasadnicza lekcja płynąca z historii ostatnich lat polega na tym, że bezpieczeństwo europejskie jest fundamentem pod europejskie pojednanie. Bez NATO Francja nie czułaby się dostatecznie bezpieczna, by pojednać się z Niemcami i tym aktywniej sprzeciwiałaby się - wraz z Wielką Brytanią - zjednoczeniu Niemiec. Dość przypomnieć w tym miejscu trwające do ostatniej chwili zabiegi i premier Thatcher, i prezydenta Mitterranda, by opóźnić (a nawet uniemożliwić) zjednoczenie Niemiec; na ich tle można docenić, w jak wielkim stopniu NATO pomogło w uspokojeniu utrzymujących się w Europie obaw przed potężnymi i potencjalnie dominującymi Niemcami, pomimo ich pozytywnego bilansu w dziedzinie demokracji i polityki europejskiej.

W przewidywalnej przyszłości należy oczekiwać zainicjowania procesu pojednania między Polską a Rosją. Polacy zabezpieczeni siłami pancernymi NATO, mniej będą się obawiać, że braterski uścisk ich potężniejszego sąsiada zamieni się znowu w dławiące jarzmo. Z chwilą zaś, gdy Rosjanie dostrzegą, iż Europa Środkowa przestała być geopolityczną próżnią, zastąpią swą definicję własnej strefy interesów mniej ambitną. Zważywszy, że wszyscy zachodni sąsiedzi Rosji obawiają się - słusznie czy niesłusznie - jej aspiracji, osiągnięcie większego stopnia regionalnego bezpieczeństwa będzie zatem korzystne dla całej Europy, włącznie z Rosją.

Argument ten - że z bezpieczeństwa rodzi się pojednanie - zasługuje na powtórzenie w kontekście ustaleń szczytu NATO w Warszawie.