Rosja, Judasz Słowiańszczyzny

Na niektórych prawicowych portalach prezentowana jest wizja schowania się pod „słowiański parasol Rosji” w dobie „zmierzchu Narodów”, „dyktatury banksterów” i innych apokaliptycznych zagrożeń dla polskości i bytu polskiego narodu. 

Dobrze byłoby się przyjrzeć pod czyje skrzydła mamy się schronić, by uratować swe narodowe istnienie. Otóż najwyższą władzą w krajach dawnej Słowiańszczyzny był wiec, czyli masowe zgromadzenie ludności,celem przedyskutowania najważniejszych, aktualnych problemów, głównie politycznych. Już w dośćwczesnym średniowieczu wiece zaczęły przekształcać się w sejmiki. Jak widać, ustrój pierwotnej Słowiańszczyzny łatwo i w naturalny sposób ewoluował w kierunku parlamentaryzmu. Nie dziwota więc, że te kraje słowiańskie. Które będą miały szczęście być suwerenem własnego losu wyewoluują w wiekach średnich w kierunku ustroju parlamentarnego. Będzie to przede wszystkim Polska,ale także północno-zachodnia część Wielkiej Rusi (Republika Nowogrodzka, w mniejszym stopniu Psków, w jeszcze mniejszym - Twer). Nie będzie takim krajem Moskwa ani jej wielka następczyni – Rosja. Przesiąknie ona bowiem duchem innego ustroju – chanatu tatarskiego, mało tego będzie umiała swój ustrój reformować (czynić machinę państwową bardziej doskonałą) korzystając z ...europejskich idei. Połączenie azjatyckiego ducha chanatu tatarskiego z kopiowaniem europejskich wzorców, wprowadzanych odgórnie z woli chana (cara, cesarza, genseka). Dopiero połączenie tych dwóch elementów da jej siłę, która uczyni z niej imperium o światowych ambicjach.

Średniowieczna Ruś nie znała takich pojęć jak idea Trzeciego Rzymu czy cezaropapizm. Tradycja nowożytnej Rosji opiera się na tych dwóch doktrynach i jest radykalnym zerwaniem ze słowiańską tradycją średniowiecznej Rusi. Wszystkie inne, importowane z Europy idee będą wtórne: czy to socjalizm, czy nawet prawosławie.

Bardzo bym chciał „schować się pod słowiański parasol Rosji”. Najpierw jednak trzeba by było odbudować słowiański charakter życia publicznego w tym kraju, bo Rosja (w przeciwieństwie do Rusi) nie jest krajem słowiańskim, ale chanatem zreformowanym.

Teraz już wiecie, „słowianofile”, dlaczego Roman Dmowski w Polityce polskiej i odbudowaniu państwa nazwał Rosję krajem na poły europejskim, na poły azjatyckim? Przecież na tym portalu nie brakuje wielbicieli jego pism, którzy go nie rozumieją...

Rosja nie tylko nie jest krajem słowiańskim (jeśli chodzi o jego polityczne porządki), i to właśnie Rosja tę Słowiańszczyznę zniszczyła, roztaczając po II wojnie światowej swój „parasol ochronny” nad całością ziem słowiańskich (może z wyjątkiem Jugosławii, ale tam też zapanował komunizm, czyli „chanat zbuntowany” i nie do końca podbity).

Rosja nowożytna jest wielkim, udanym oszustwem: udaje kraj słowiański a nim nie jest. (Jeśli chodzi o porządki w życiu publicznym), udaje kraj prawosławny i ...też nim nie jest, bo średniowieczne prawosławie nie znało cezaropapizmu.

Gotów jestem wreszcie powiedzieć (choć to niemodne), że nie była nawet krajem socjalistycznym. Ta idea – jak się wydaje - bynajmniej nie zbankrutowała, sądząc po charakterze Unii Europejskiej, a nie wydaje się, by Rosja szła tą drogą. Rosja kupowała każdą europejską ideę, jeśli gwarantowała jej usprawnienie machiny państwowej.

To nie Polska, ale Rosja jest Judaszem Słowiańszczyzny. Chodzi o to, że aby Polska stała się Polską, najpierw Rosja musi się stać Rusią i zatracić swój mongolski charakter. Bo tylko spuścizna chanatu tatarskiego jest w Rosji czymś realnym i trwałym: chan może być reformatorem machiny państwowej (Iwan Groźny), reformatorem oświeceniowym (Piotr Wielki), rewolucjonistą-komunistą (Stalin), ale przede wszystkim musi być chanemego następca (też koniecznie chan) bez trudu może wyrzec się idei poprzednika, z wyjątkiem idei bycia chanem, wszystkie inne idee są pozorne, warunkowe, czasowo ograniczone.

Rosja jest jak wirus, który zaszczepia naszym komórkom swój kod genetyczny i nasz organizm produkuje wirusy zamiast własnych komórek. Rosja, nie będąca krajem słowiańskim (z wyżej wymienionych powodów) wmawia nam, że jest najbardziej słowiańskim krajem, a my tę bzdurę kupujemy, uznając, że w imię słowiańskiej wspólnoty kulturowej mamy uznać ja za swego protektora. Kiedyś była krajem „najbardziej socjalistycznym” i znalazło się wielu, którzy w to uwierzyli. To też była bzdura.

Bez pomocy Bożej Opatrzności tego celu (demongolizacji Rosji) nie osiągniemy, bo też Rosja miała wyjątkowy talent do unicestwiania swych politycznych wrogów: począwszy od Wielkiego Nowogrodu, na tradycjach Rzeczypospolitej Polskiej skończywszy. My też musimy odbudowywać swoje życie publiczne od zera. Budujemy na gruzach.

Są wszelako pewne powody do optymizmu: ogłoszono kiedyś w postkomunistycznej Rosji plebiscyt na największą postać w jej historii. Kto wygrał?

Stalin? Nie.

Piotr Wielki? Nie.

Iwan Groźny? Nie.

Książę Nowogrodu, Aleksander Newski!

Zapewne Rosjanie uczynili tak z powodów niewłaściwych: nie ze względu na polityczne tradycje Nowogrodu, ale ze względu na patos zwycięstwa w bitwie newskiej.

Tak czy inaczej, jest to (nawet jeśli nieświadomy) krok we właściwym kierunku. I tak im dopomóż Bóg!

Bo też i Rosja nowożytna jest projektem głęboko antychrześcijańskim, herezją, nawet w ramach prawosławia.

A stroi się dziś w piórka „ostatnich obrońców wiary”. Wiadomo, wirus...

Pozwólmy jej wrócić na średniowieczne, chrześcijańskie tory.

Na podstawie: ANDRZEJ de LAZARI, CZY MOSKWA BĘDZIE TRZECIM RZYMEM? 

STUDIA O NACJONALIZMIE ROSYJSKIM - http://dspace.uni.lodz.pl:8080/xmlui/bitstream/handle/11089/1089/Trzeci%20Rzym.pdf?sequence=1